Geschenke-Generator 3.17

Lach mal wieder! Lustige Geschichte folgt!

De Hugo im Chino (2. Teil, schweizerdeutsch) von Judith Niederberger

Hoi zäme. Ich be de Tim.

Ich be en Mönsch. I ha längi, schwarzi Hoor. Deshalb säge alli, ich gsäch es betzeli uus wie de Hugo, min Hond. Dä het nämlech ou schwarzi, längi Hoor. Wenn du mer mol söttisch zuefällig of dr Stross begägne, so wenk mer zue. Ich zwenkere denne onuffällig met mim lengge Oug zrogg. Denn weisch, dass ich’s be.

Geschter beni met em Hugo im Chino gsi. I ha dänkt, das seg emol öppis anders för de Hugo. Dä wott doch ou mol öppis z’lache ha. Also hani extra en Film uusgsuecht, wo’s om en Chatz goht wo vo deheime abhout. Das mache Hönd zom Glöck ned, gloub i.

Zmettst im Film hani plötzlech es chräble gspürt a mim Schenbei. Zerscht hani dänkt, de Hugo het sech en Floh osem Pöuz use gschabet. Also hani eifach de Film wiiter gluegt ond nüüt de gliche too. Aber denn esch s Chratze feschter worde ond ich ha dänkt, das esch iez aber e dicke Floh, oder öppe e ganze Flohzirkus, wo sech de Hugo do osem Pöuz use beförderet. Of eimol hani öppis iis-chalts ond nasses a minere Hand gspürt. Entgeischteret hani de Hugo aaglueget. Dä het mi nor onscholdig met sine wonderschöne bruune Ouge aagluegt und met sinere Schnouze mini Hand aagstopst.

„Hoer uuf, Hugo!“ hani gseit ond ghofft i chöni wiiter de Film luege. Met eimmol packt mi de Hugo met sine scharfe Zähnd vorsechtig ond ohni ganz zuezsbiisse am Arm ond zieht mi osem Chinosässel. Do het mer de Gedoldsfade gresse ond ich ha gseit:“Was hesch denn ou. Was esch los, Hugo?“

Ich ha ne afig e chli hässig aaglueget. Aber de Hugo, dä het nome gwädlet ond met sinere Vorderpfote a mim Schenbei gscharret. Do hani gwösst, er muess goge bisle. „Ach so, Hugo. Du muesch of’s Hondeklo. Na toll. Grad jetz zmettst im Film.“

Ich ha d’Leine gnoo ond si em Hugo aagleit. Schnäll hämmer nis usegschleche ond send osem Chino use hopp zom nöchschte Boum äne trabet. Det het de Hugo s rächte Henderbei glöpft ond e rechtig lange Bisel gmacht. I gloube, dä Boum het för de ganzi Sommer gnue Wasser öbercho.

Nachem Bisle het min Hond aagfange omeschnofle. Aber ich ha wölle de Film wiiter luege ond so hani a de Leine zoge. De Hugo het mi verdotzt aaglueget, esch denn aber metcho ond mer send zrogg is Chino gange.

Do esch grad Pouse gsii. Vor luuter Ärger hani mer e grossi Portion Popcorn gchouft. De Hugo het mi met sim Hondebleck aaglueget. Dä wörkt emmer. Do hani ehm ou eis geh. Ich ha müesse lache, well er eso gchätschet het.

Aber denn esch mer s Lache vergange. Är het alles weder usegloo zäme met eme länge Göiferlodi. Wäääh! Zom Glöck het’s niemmer gseh gha ond i has schnäll met eme Nastüechli vom Bode wägpotzt. Denn esch d Pouse grad verbii gsi ond mer send weder a öise Platz zrogg.

De Film esch wiiter gange ond ich ha mi halb kabott glachet. Die Chatz het so vell loschtigi Sache gmacht.

De Hugo het im erschte Teil vom Film jo keis Oug of d Liinwand grechtet gha. Ich gloube, die luuti Musig het ne echli gstört gha. Aber denn het er doch emol de Chopf glöpft ond was gesch was hesch esch er uufgompet ond het a de Leine zerrt wie blöd.

Das wär mer jo no gliich gsi aber de het er ou no aagfange bälle. Alli Lüüt im Chino händ grüeft „Rueh!“. Ich ha Angscht gha dass si nis osem Chino jage. Aber denn hani e gueti Idee gha. Ich ha es paar Chrögeli os mim Hosesack gno ond si zwösche d‘ Sitzreihe a Bode gleit. De Hugo het Platz gmacht ond si gnösslech verspese. Denoo esch er müed gsii ond het d’Ouge zuegmacht ond e Rondi pfuuset. Aentlech esch weder Rueh gsii.

Aber es esch ned lang gange, do esch de Hugo weder uufgstande, het met em Schwanz gwädlet ond met de Vorderpfote a mim Schenbei gscharret. Zerscht hani dänkt, de Hugo het sech en Floh osem Pöuz use gschabet. Also hani eifach de Film wiiter gluegt ond nüüt de gliche too.

Aber denn esch s Chratze feschter worde ond ich ha dänkt, das esch iez aber e dicke Floh, oder öppe e ganze Flohzirkus, wo sech de Hugo do osem Pöuz use beförderet. Of eimol hani öppis iis-chalts ond nasses a minere Hand gspürt. De Hugo het mi nor onscholdig met sine wonderschöne bruune Ouge aagluegt und met sinere Schnouze mini Hand aagstopst.

Do hani gseit „Was esch denn jetz scho weder, Hugo?“ De Hugo het sech dräit ond a de Leine zoge.

Ich ha dänkt: ned scho weder. Er het doch erscht grad bislet. Ich ha met mim uusgstreckte Arm rechtig Bode zeigt ond met mim Zeigfenger of en Ponkt näb mim Fuess. Denn hani gseit: „Sitz, Hugo!“De Hugo het sech nach eme Ziitli entschlosse, z folge ond esch abgsässe. Ond ich ha in aller Ruehi chönne de Film wiiter luege. Aber ned lang.

Met eimmol packt mi de Hugo met sine scharfe Zähnd vorsechtig ond ohni ganz zuezsbiisse am Arm ond zieht mi osem Chinosässel.

 Ond mer het weder de Gedoldsfade gresse ond ich ha gseit:“Was in Gott’s Tüüfels Name hesch denn scho weder. Was esch denn los, Hugo?“

Ich ha ne hässig aaglueget. Aber de Hugo, dä het nome gwädlet ond met sinere lange Zonge a minere Hand gschläcket. Do hani gwösst, er het Dorscht. „Dorscht?! Ach nei ou! Ich verpasse jo de ganzi Film wäge der!“

Aber was wotsch? So beni halt uufgstande ond met em Hugo ofs Herre-WC gange. Zom Glöck esch sösch grad niemmer dete gsii. I ha mini Hand onder de Wasserhahne gha ond e Schale druus gformt, so dass s Wasser drenne blebe esch.

„Do, Hugo. Lass es der schmöcke!“ Dr Hugo het i eim Schnuuz alles uusglappet gha ond e reese Souerei gmacht am Bode. Aber dr Hugo het ned uufhöre wölle mini Hand abschläcke ond so hani ehm nomol e Handschale gföllt ond z trenke geh.

Wo dr Hugo gnue gha het hani verzwiiflet die riese Souerei am Bode aaglueget. I ha einisch töif doregshnuufet ond met de Handabtröchnipapierli aagfange de Bode z tröchne so guets gange esch. De Hugo het mer wölle hälfe ond met sinere lange Zonge die tuusige Wassertröpfli uufgschlaberet. Das het loschtig uusgseh ond i ha möesse luut gigele. Trotzdäm hani de Papiertuechhalter ganz gläärt gha ond dr Chöbel esch voll nasser Papierli gsii. Zom Glöck hets niemmer gseh. Grad wommer händ use wölle esch en ältere Herr inechoo, het sech die Sach aaglueget ond dr Chopf gschöttlet. Die höttigi Jugend, eifach kei Maniere! Het er meh zo sech sälber gseit als zo mer ond em Hugo.

Mer send de schnäll zrogg gloffe i Chinosaal. Juscht i dem Momänt wo mer bi öisem Platz aacho send esch grad s Liecht aagange ond dr Abspann het aagfange. Dr Film esch z änd gsi. I ha dr Hugo aaglueget ond dä het mi aagähnt. I ha d Scholtere lo hänge ond e töife Schnuufer gmacht. „Ziit zom hei go, Hugo!“ hani gseit, mis Züüg schnäll zäme packt ond met em Hugo usem Chino use gloffe. Chum semmer dosse gsi, do het’s aagfange z’rägne. Zerscht nor es betzeli, aber denne emmer meh. Das darf doch ned wohr sii, hani dänkt. I gloube, de Hugo het Räge ou ned eso gärn. Er esch ömol ganz brav näb mer onder de Dachvorschprüng vo de Hüüser gloffe, wohlgemerkt, a dr Huusmuur entlang. Ond ich ha gnau onder de Dachrinne müesse loufe!

Denn hämmer öber d‘ Stross müesse ond i be met em Hugo vor de Fuessgängerstreife gstande. Es Outo esch z’fahre cho ond i ha no öberleit öb er ächt aahaltet. Aber er het ned aaghalte. Mer send vo obe bes onde vollgsprötzt worde well s‘ Outo grad dor esone schöni grossi Pfötze gfahre esch. Wieso hets eigetlech emmer bi de Fuessgängerstreife settig Löcher wo so resigi Pfötze gähnd bi Räge? Chamer das mol öpper verrote? I ha mi ned chönne beherrsche ond ha em Outofahrer öppis wüeschts nochegrüeft währenddem ich met em Hugo öber d Stross ond hei grönnt be. Gedold esch no nie mini Stärchi gsii, weisch.

Zom Glöck hämmer im öbernöchschte Huus gwohnt. Chum semmer deheime gsii, do het dr Hugo sech aagfange schöttle ond alles vollgsprötzt. De Bode, d’Wänd ond natürlech mech.

Do hani gschnäll e rote Chopf öbercho aber de hani liisli of Zäh zellt (das söll jo schiints bi Chende ou klappe) ond be es Frotteetüechli goge hole. Woni de Hugo eso abgrebe ha, do het er wie wild met em Schwanz gwädlet und ghächlet. Es esch mer vorcho, wie wener mi wördi fröndli aalache. Do beni grad nömme verrockt gsii. I hane omarmet ond gseit: Guete Hond, liebe Hond, was miech ich ou ohni dech? De wär mis Läbe jo eso…Schlapp, scho hani e riesigi Schlabberzonge em Gsecht gha!